Lachert Wacław (1872–1951), przemysłowiec i działacz społeczny. Ur. w Ostrogu na Wołyniu 2 II, był synem rejenta Wiktora (zm. 1873) i Józefy z Wróblewskich. Wobec trudnych warunków po śmierci ojca matka przeniosła się do Warszawy (1880), gdzie prowadziła sklepik, potem małą pracownię krawiecką. W Warszawie L. ukończył IV Gimnazjum (1884–9), a następnie Szkołę Handlową Kronenberga (1889–91). W latach szkolnych pomagał matce, m. in. udzielając korepetycji. Pracował też społecznie w tajnej bibliotece w podziemiach Instytutu Oftalmicznego, wypożyczając książki robotnikom. W r. 1892 zatrudniony został w warszawskiej ekspozyturze moskiewskiej fabryki włókienniczej Prochorowskaja Trechgornaja Manufaktura, a w r. 1896 największy akcjonariusz i prezes zarządu Siergiej Prochorow zaproponował mu stanowisko zastępcy głównego księgowego w moskiewskiej centrali. W Moskwie awansował na głównego księgowego (1897), dyrektora handlowego (1904), naczelnego dyrektora (1907), i prezesa zarządu wielkich zakładów prochorowskich (1914). W r. 1916 zrezygnował z dalszej w nich pracy, natomiast działał czynnie w czasie wojny wśród moskiewskiej Polonii jako prezes: Sokoła, Patronatu Harcerskiego, Polskiego Komitetu Pomocy Jeńcom Wojennym oraz Komitetu Obchodu 100-lecia Śmierci Kościuszki (1917).
W r. 1918 wrócił L. do Polski, do majątku Ciechanki w Lubelskiem (nabytego w r. 1908), a następnie przyjechał do Warszawy. Już w końcu roku został naczelnym dyrektorem Państwowego Urzędu Zakupu Artykułów Pierwszej Potrzeby (18 XII 1918 – 31 XII 1921), a następnie zajmował różne stanowiska w wielu przedsiębiorstwach i organizacjach gospodarczych; w l. 1922–3 założył Tow. Eksploatacji Soli Potasowych w Warszawie, w 1923–4 odbudował cukrownię Guzów pod Warszawą, od r. 1925 był członkiem zarządu Zakładów Przemysłowych K. Machlejd S. A. w Warszawie (był nim jeszcze w r. 1929). W l. 1931–2 był naczelnym dyrektorem i prezesem zarządu Zjednoczonych Zakładów K. W. Scheibler i K. Grohmann w Łodzi, w 1933–4 organizował kartel włókienniczo-przędzalniczy w Łodzi, od r. 1935 był komisarzem rządu w Zakładach Żyrardowskich Hiellego i Dittricha, w 1937 utworzył Zjednoczenie Eksportowe Producentów Wyrobów Lniarskich. Po odbudowaniu ze zniszczeń wojennych Ciechanek zbudował tam szkołę (1927) i założył kółko rolnicze (1928). Od r. 1936 pracował w zarządzie Polskiego Czerwonego Krzyża (PCK), a w l. 1939–45 w trudnych warunkach wojennych jako prezes Zarządu Głównego PCK przeciwstawiał się naciskom władz okupacyjnych odmawiając m. in. nawiązania współpracy z Niemieckim Czerwonym Krzyżem oraz współdziałania PCK w propagandowych akcjach niemieckich (wizytacja obozu jeńców w Murnau, wyjazd do Katynia).
Po wojnie był dyrektorem Centrali Tekstylnej w Łodzi (1945), potem rzeczoznawcą do spraw włókienniczych w Okręgowym Urzędzie Likwidacyjnym w Szczecinie (1946–7). Zmarł w Warszawie 19 X 1951 r., pochowany na cmentarzu Powązkowskim. W r. 1899 ożenił się w Bazalii na Wołyniu z Wandą z Lipskich (1877–1949), z którą miał pięcioro dzieci: Bohdana (ur. 1900), profesora Politechniki Warszawskiej, Marię (ur. 1901), Zygmunta (ur. 1904), docenta Szkoły Gł. Gospodarstwa Wiejskiego w Warszawie, Czesława (ur. 1906) i Annę (ur. 1908).
Lapickaja S., Byt rabočich trechgornoj manufaktury, Moskva 1935; – Księga Adresowa Polski dla Handlu, Przemysłu, Rzemiosł i Rolnictwa, 1926/7 s. 1090, 1470, 1593; Księga Adresowa Przemysłu, Handlu i Finansów, 1922 poz. 9793, 10950; Roczn. Informacyjny o Spółkach Akcyjnych w Polsce, 1929 poz. 618, 777; Roczn. Polskiego Przemysłu i Handlu, 1936 poz. 7934, 1938 poz. 10687; – „Życie Warsz.” 1951 nr 278; – Informacje rodziny i Anny Rynkowskiej.
Adam Galos