Od młodości grał w teatrach Poznania, Warszawy, Krakowa, Łodzi i wielu innych miast od Kijowa, Odessy i Petersburga, aż po Berlin. Przez ćwierć wieku wcielał się w Dahlberga w „Rozbitkach” Blizińskiego, a w rolę Szambelana w „Głupim Jakubie” Tadeusza Rittnera przez trzydzieści dwa lata. Po sukcesie odniesionym rolą Pastora Mandersa w „Upiorach” Henryka Ibsena, został zaangażowany przez Ludwika Solskiego do Teatru im. Juliusza Słowackiego w Krakowie. Występował tam głównie w repertuarze współczesnym, na ogół lekkim, ale i w rolach bohaterów Ibsenowskich. Zaangażowany przez Arnolda Szyfmana do tworzonego w Warszawie Teatru Polskiego, wyruszył z zespołem tego teatru na tournée do Kijowa, Mińska i Petersburga, grając siedem ról w dramatach współczesnych, m.in. Stańczyka w „Weselu”, Teofila w „Głupim Jakubie” i Zbigniewa Bielskiego w „Godach życia” Przybyszewskiego. W ciągu kilkunastu miesięcy przed wybuchem I wojny światowej wystąpił w kilkunastu rolach, które zapewniły mu renomę aktorską i trwałą pozycję w historii polskiego teatru. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów na temat Józefa Damiana Kazimierza Stępowskiego szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.