Mimo że mnóstwo pracował i świetnie zarabiał, był nieustannie zadłużonym, bo nie umiał oszczędzać i prowadził wystawny tryb życia. Dla pieniędzy często rozmieniał na drobne swój wielki talent, grając w uwielbianych przez publiczność ale mało ambitnych rolach amantów i uwodzicieli. Ze względów finansowych, brał też liczne role w małowartościowych filmach. Grywał gościnnie w teatrach Łodzi, Wilna, Krakowa, Poznania, czy Lwowa. Kiedy w 1925 roku wrócił do Teatru Polskiego w Warszawie, był już wtedy aktorem bardzo wszechstronnym i sławnym. Za mistrzowskie uważano m.in. jego występy w „Żywej masce” L. Pirandella, w „Otellu” i „Juliuszu Cezarze” W. Shakespeare’a, w „Dziejach grzechu” w reżyserii L. Schillera, czy w drugoplanowej roli króla Stefana Batorego w „Samuelu Zborowskim” F. Goetla, gdzie grał ucharakteryzowany według obrazu Jana Matejki „Batory pod Pskowem”. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów na temat Józefa Damiana Kazimierza Stępowskiego szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.