Pamiątką po nim jest nazwa jednej z głównych arterii stolicy, która od pełnionego przez niego urzędu nazywa się Marszałkowską.  Jako marszałek wielki koronny miał pieczę nad Warszawą, której uporządkowanie było jego głównym dziełem. Stał na czele Komisji brukowej, której zadaniem było oczyścić miasto, zbudować kanalizację, doprowadzić czystą wodę i wybrukować ulice.  Z jego inicjatywy dokonano pomiarów, na podstawie których nałożono na mieszkańców podatki, przeznaczone na wybrukowanie i oczyszczenie stolicy. Ponieważ sumy te okazały się niewystarczające, więc starał się o zapomogi ze skarbu państwa, a w razie potrzeby wspierał też komisję własnym lub króla kosztem. Skutkiem jego starań wybrukowano większość najważniejszych ulic w stolicy,  głównie na Starym i Nowym Mieście. Tylko w latach 1754–1761 położono bruk na ponad 21 kilometrach  ulic. W trosce o porządek i zdrowie publiczne założył tabor miejski i wydał ostre rozporządzenia, zmuszające mieszkańców do zachowania czystości. W obawie przez ogniem, starał się przysporzyć stolicy domów murowanych. Dzięki jego staraniom sejm zakazał odnawiania budynków drewnianych i zarządził burzenie tych, które zagrażają bezpieczeństwu. Wydał też rozporządzenia zabezpieczające miasto od pożarów. Wielkie znaczenie dla Warszawy miało też utworzenie przez niego oddzielnej jurydyki (osady) Bielino, której teren przecina dziś ulica Marszałkowska, upamiętniająca gospodarnego marszałka.  

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów związanych z marszałkiem Franciszkiem Bielińskim znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.