Urodził się w Nowym Wiśniczu jako syn sędziego. Rodzice chcieli, by poszedł w ślady ojca, dlatego na prośbę matki studiował prawo na Uniwersytecie Lwowskim. Równocześnie pobierał jednak prywatnie lekcje rysunku u Jana Maszkowskiego. Wszedł wtedy w środowisko galicyjskiego ziemiaństwa, z którym serdecznie się związał. Miał wielu mecenasów, a przebywając w ich dworach obserwował życie arystokracji, malował sceny z polowań, portrety, konie, stadniny.  Miły i łatwy w towarzyskich stosunkach, powszechnie lubiany, przenosił się z dworu do dworu, od Wołynia, Podola, Ukrainy, po Tarnów, Warszawę i Litwę.  Wszędzie chętnie widziany, odwdzięczał się swym gospodarzom rysując i malując. Pierwszym jego mistrzem i doradcą był   Piotr Michałowski, którego  uważnie  słuchał  i kopiował jego kompozycje. Szybko zdobył rozgłos i gdy po raz pierwszy przyjechał do Warszawy, „poprzedzała go już sława niepospolitego talentu”. Przez całe późniejsze życie twórcze  ulubionym  tematem jego obrazów będą konie i sceny historyczne, batalistyczne oraz rodzajowe. Jego dzieła to głównie akwarele o jasnym kolorycie i doskonałej kompozycji, grafiki, a także ilustracje do książek i czasopism. Widać w nich fascynację malarza przyrodą, folklorem, obyczajowością. Wychowany w duchu patriotyzmu, ukształtowany przez romantyzm miał potrzebę pracy „ku pokrzepieniu serc” i stale wracał do wielkiej rycerskiej przeszłości Polaków.

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących Fortunata Juliusza Kossaka znajdziesz w jego biogramie i na innych stronach naszego serwisu.