Po zabójstwie pierwszego prezydenta Polski Gabriela Narutowicza został prezesem Rady Ministrów. Jego kandydatura pojawiała się też w kontekście stanowiska prezydenta RP. Utworzony przez niego rząd, w którym objął też tekę ministra spraw wewnętrznych, szybko uspokoił atmosferę w kraju. Jako szef rządu wspierał wysiłki ministra skarbu Władysława Grabskiego zmierzające do zahamowania inflacji  i reformy walutowej. Odegrał też znaczną rolę w doprowadzeniu do uznania polskiej granicy wschodniej. Jego rząd został przez Sejm odwołany w maju 1923 roku, ale w lutym 1924 roku objął tekę ministra spraw wojskowych w rządzie Władysława Grabskiego.  Przekazał wtedy pod obrady sejmu swój projekt ustawy o organizacji najwyższych władz wojskowych, kolidujący z poglądami Józefa Piłsudskiego.  Jako minister spraw wojskowych dążył do wzmocnienia siły bojowej armii polskiej, starając się wzmocnić jej wyposażenie  i wyszkolenie. Był inicjatorem powołania do życia dla zabezpieczenia granicy wschodniej Korpusu Ochrony Pogranicza.  W czasie zamachu majowego opowiedział się po stronie legalnych władz RP, ale z uwagi na zagrożenie bezpieczeństwa państwa, był rzecznikiem szybkiego zakończenia walk.  W marcu 1928 r. został pozbawiony dowództwa Okręgu Korpusu we Lwowie i został generałem bez przydziału służbowego. Przez kolejne lata koncentrował się na studiach w zakresie wojskowości i polityki międzynarodowej. Jego praca Nad Wisłą i Wkrą. Studium z polsko-rosyjskiej wojny 1920 roku może być uznana za polemikę Rokiem 1920 Piłsudskiego.  W opublikowanej w 1931 roku książce Polska i Francja w przeszłości i dobie współczesnej, przedstawił miejsce Polski na arenie międzynarodowej i wskazał na sojusz z Francją jako na kamień węgielny polityki polskiej i pokoju europejskiego. Po układzie monachijskim 1938 r. podkreślał potrzebę usunięcia napięć z ZSRR, ale daleki był od myśli o sojuszu z sowietami. Pożądany według niego był taki układ stosunków z Rosją, „który by zagwarantował nam spokój a równocześnie nie dopuścił do zbolszewizowania Europy”. Największy rozgłos przyniosła mu wydana w 1934 r. praca Przyszła wojna. Jej możliwości i charakter oraz związane z nim zagadnienia obrony kraju zawierająca trafną prognozę charakteru przyszłych działań wojennych. Było to wówczas  najwybitniejsze dzieło wojskowe w Polsce i jedna z najważniejszych pozycji w światowej literaturze wojskowej.  

Więcej informacji, ciekawostek i materiałów na temat generała Władysława Eugeniusza Sikorskiego znajdziesz w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.