Sikorski Alfons Alfred (po r. 1945 używał imienia Alfred, wcześniej – Alfons), krypt. A. S. (1914–1969), spiker i członek kierownictwa Polskiego Radia w Poznaniu, dziennikarz. Ur. 1 III w Berlinie w rodzinie kupieckiej, był synem Wojciecha i Praksedy z Szymańskich.
W r. 1919 S. przybył z rodzicami do Poznania. Po ukończeniu szkoły przygotowawczej (1920–3) uczył się w Gimnazjum im. I. Paderewskiego w Poznaniu, które ukończył, zdając egzamin dojrzałości w r. 1931. Studiował później na Wydz. Prawno-Ekonomicznym Uniw. Pozn., a następnie w Wyższej Szkole Handlowej w Poznaniu (1934–5) i w l. 1935–9 na Wydz. Humanistycznym (sekcja historyczna) Uniw. Pozn. Studiów nie ukończył.
Radiem interesował się S. już w latach szkolnych. W „Tygodniku Radiowym” (1930 nr 25) opublikował pierwszy artykuł o dniu radia poznańskiego. W r. 1931 starał się bezskutecznie o przyjęcie na stanowisko spikera poznańskiego radia. W r. 1932 zajął drugie miejsce w konkursie Polskiego Radia w Warszawie na projekt programu niedzielnego. Ponownie stanął do konkursu na spikera rozgłośni poznańskiej w lutym 1933, został wybrany przez słuchaczy na to stanowisko i rozpoczął pracę 1 III 1933. Był wówczas najmłodszym spikerem w Europie. Prowadził też płytotekę i uprawiał publicystykę radiową, specjalizując się w tematyce regionalnej. Przeprowadzał liczne wywiady m. in. z Adolfem Dymszą, Janem Kiepurą, Mieczysławem Foggiem, Mirą Zimińska, Arkadym Fiedlerem. Miał uzdolnienia poetyckie i literackie. Debiutował wierszem Alleluja (trzecia nagroda w konkursie) w „Ilustracji Wielkopolskiej” (1928 nr 15). Pisywał słowa do piosenek, które nadawała poznańska rozgłośnia: Trzy radości, Hallo Mary (muzykę do tych słów skomponował Marian Obst) i Gdy fiołki. W 1933 opublikował cykl legend i podań Opowieści kaszubskie (niektóre podpisywał krypt. A. S.) w „Małym Przewodniku”, dodatku do „Przewodnika Katolickiego”. W l. 1933–4 w polonijnym piśmie „Lud”, które wydawał ks. Jan Pałka w Kurytybie (Brazylia), ogłosił cykle artykułów: Listy z Polski, Listy z Poznania i Polskie fale. Miał też zdolności aktorskie (w czasie studiów grał przez półtora roku w studenckim zespole Teatru Nowego, m. in. w scenach dramatycznych S. Wyspiańskiego „Zygmunt August”).
W okresie okupacji niemieckiej S. pracował w Zarządzie Miasta w Poznaniu; w Wydz. Ewidencji i Ruchu Ludności (1939–40), a następnie w Wydz. Opieki Społecznej (1940–5).
W dn. 1 III 1945 S. powrócił do pracy w poznańskim radiu, w którym objął stanowisko naczelnika Wydz. Programowego, później naczelnika Wydz. Planowania, Przygotowania i Wykonywania Programów. Opracował ok. 600 audycji, które przedstawiały życie społeczne, polityczne, kulturalne i gospodarcze Wielkopolski. Prowadził też (od r. 1957) co tydzień Skrzynkę ogólną (odpowiedzi na listy słuchaczy). W r. 1957 rozpoczął nagrywanie dla Redakcji Niemieckiej Polskiego Radia w Warszawie cotygodniowych audycji w języku niemieckim pt. W rytmie życia kraju.
Od r. 1948 S. zasiadał w Zarządzie Okręgu Związku Zawodowego Pracowników Sztuki i Kultury, przewodniczył radzie zakładowej w radiostacji poznańskiej (do r. 1968). W r. 1945 był członkiem Stronnictwa Demokratycznego, od r. 1946 Polskiej Partii Robotniczej, a od r. 1948 Polskiej Zjednoczonej Partii Robotniczej (PZPR), (członek egzekutywy Podstawowej Organizacji Partyjnej przy rozgłośni poznańskiej i prelegent Komitetu Dzielnicowego PZPR Jeżyce w Poznaniu). S. zmarł w Poznaniu 17 X 1969, pochowany został w Alei Zasłużonych na cmentarzu Junikowskim. Odznaczony był m.in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1965).
Z małżeństwa z Ireną Hejną S. miał synów: Grzegorza (ur. 1947, zmarł w niemowlęctwie), Przemysława (ur. 1954), absolwenta szkoły budowlanej, i córkę Ewę (ur. 1948), polonistkę.
X lat Polskiego Radia, W. 1935 (fot.); Dziesięć lat Rozgłośni Poznańskiej 24 IV 1927 – 24 IV 1937, P. 1937; Poznańskie anteny, Pod red. S. Kubiaka. W. 1975 (fot. po s. 104); – Sikorski A., 30 lat rozgłośni nad Wartą, „Antena” 1957 nr 6 (fot.); – „Ilustracja Wpol.” 1928 nr 15; – AP w P.: Akta osobowe Polaków zatrudnionych w Zarządzie Poznania 1939–1945, Akta S-ego sygn. 371–381; Arch. Poznańskiej Telewizji: Akta osobowe S-ego, sygn. 68; Arch. Uniw. Pozn.: Akta osobowe S-ego, sygn. 35/16, 128/638a; – Zbiory rodzinne (wycinki z gazet, wywiady, fot.) i informacje żony, Ireny i brata, Witolda z P.
Zygmunt Kaczmarek