Szantyr Antoni (1910–1973), filolog klasyczny.
Ur. 2 IX w Kostrzycach koło Witebska, był synem Antoniego (1870–1920), ziemianina, i Kazimiery z Sokołowskich (1880–1930). Miał siedmiu braci: Piotra (1904–1943), Stanisława (1905–1955), Jana (1906–1982), Zygmunta (1917–1944), Kazimierza, Zenona i Józefa oraz siostrę Irenę (1915–2000).
W l. 1921–8 uczęszczał S. do Państw. Koedukacyjnego Gimnazjum Humanistycznego im. Grzegorza Piramowicza w Dziśnie (pow. wileński). W l. szkolnych był harcerzem i pisał wiersze, z których trzy (Z wiosennych refleksji, Lorela i W białą noc) opublikował w redagowanej przez brata, Józefa, harcerskiej gazetce szkolnej „Czujka nad Dzisną” (1928 nr 3–4). Po zdaniu matury 14 V 1928 studiował od t.r. filologię klasyczną na USB; magisterium uzyskał 30 VI 1933. Od 1 IX t.r. pracował na USB jako asystent; równocześnie (1 II 1934 – 30 VI 1935) uczył w Państw. Gimnazjum im. Adama Mickiewicza. Dn. 5 VII 1936 otrzymał doktorat na podstawie rozprawy Działalność naukowa Gotfryda Ernesta Grodka, którą następnie opublikował wraz z przygotowaną wspólnie z M. Ambrosem bibliografią pt. E. G. Groddeck. Bibliografia („Z dziejów filologii klasycznej w Wilnie”, Red. J. Oko, Wil. 1937). W r. akad. 1937/8 był stypendystą Uniw. Fryderyka Wilhelma w Berlinie; 19 VIII 1938 ożenił się w Rottweil z Margarete Hohenadel. Po powrocie do kraju opublikował rozprawę Die Telephostrilogie des Sophokles („Philologus” T. 93: 1938). Na USB był zatrudniony do 31 XII 1938. Podczas okupacji sowieckiej Wilna, w okresie 1 IX 1940 – 1 III 1941 ponownie uczył w Gimnazjum im. Adama Mickiewicza.
Na mocy umowy niemiecko-sowieckiej, dotyczącej migracji ludności, S. przeprowadził się 5 III 1941 z żoną i córką do Niemiec i przyjął tamtejsze obywatelstwo. Od 9 X do 31 XII t.r. uczył w Staatsgymnasium w Linz nad Dunajem (Austria). Dzięki poparciu Johanna Baptysty Hofmanna został zatrudniony 1 I 1942 w redakcji wydawanego przez Bayerische Akademie der Wissenschaften w Monachium słownika „Thesaurus Linguae Latinae” (ThlL). Po zakończeniu wojny został w okupowanych Niemczech; utrzymując pracę w ThlL, uczył od 8 I do 12 IV 1946 w Maria-Theresia-Oberschule i Theresiengymnasium w Monachium. Dorywczo pracował również jako nauczyciel gimnazjalny oraz lektor języka polskiego na tamtejszym uniwersytecie. Publikował w czasopismach specjalistycznych, m.in. w berlińskim „Gnomon” (Bd. 24: 1952). Od 1 XII 1958 był redaktorem ThlL. Napisał jako autor lub współautor ok. 130 haseł, zawartych w tomach od siódmego do dziewiątego ThlL (1951–74). Artykuły okolicznościowe o ThlL ogłaszał w „Beiträge aus der Thesaurus-Arbeit”.
Od r. 1962 mieszkał S. w Vaterstetten koło Monachium. Wspólnie z Hofmannem i M. Leumannem opublikował Syntax und Stilistik jako drugi tom „Lateinische Grammatik” M. Leumanna (München 1963, 1964, 1965, 1977, przekł. włoski, Bologna 2002). W siódmym tomie „Neue Deutsche Biographie” (Berlin 1966) opublikował biogram Grodka. Ogłosił artykuły Stanarius und Instanarius. Ein Beitrag zur lateinischen Wortbildungslehre („Glotta” Bd. 45: 1967) oraz Zwei lexikalische Vermutungen („Donum natalicium E. Ehlers sexagenario a sodalibus Thesauri linguae Latinae oblatum”, München 1968). Zmarł 20 XII 1973 w Vaterstetten i tam został pochowany.
W małżeństwie z Margarete Hohenadel (ur. 1911), filologiem klasycznym, miał S. córkę Krystynę (ur. 1939), po mężu Schollwöck, oraz syna Jana (ur. 1943), żonatego z Barbarą Müller.
Wileński słownik biograficzny, Bydgoszcz 2002; – Hammer S., Historia filologii klasycznej w Polsce, Kr. 1948 s. 67; Starnawski J., Sylwetki wileńskich historyków literatury, Bydgoszcz 1997; Z dziejów Almae Matris Vilnensis. Księga pamiątkowa ku czci 400-lecia założenia i 75-lecia wskrzeszenia Uniwersytetu Wileńskiego, Red. L. Piechnik, K. Puchowski, Kr. 1996; – Mater. z „Stylistica Latina” z r. 2002 w posiadaniu autorki; – Informacje wnuka S-a, Ulricha Schollwöcka z Monachium oraz redakcji ThlL przy Bayerische Akademie der Wissenschaften w Monachium.
Justyna Łukaszewska-Haberkowa