Popławski Feliks (1893–1973), dziennikarz, działacz społeczny w Stanach Zjednoczonych A. P. Ur. 6 XI w Petersburgu, był synem Wojciecha, muzyka, oraz Rozalii z Czubińskich. Rodzina P-ego pochodziła z Łowicza. Ok. r. 1895 jego rodzice wraz z pięciorgiem dzieci wyemigrowali do Stanów Zjednoczonych i osiedli w Joliet, w stanie Illinois. Tu P. ukończył szkołę parafialną oraz średnią, po czym w r. 1917 przeniósł się do Toledo (w stanie Ohio) i przez dwa lata studiował na tamtejszym uniwersytecie. Jeszcze jako student został sekretarzem korporacji Stowarzyszenia Mechaników Polskich w Ameryce i obowiązki te pełnił do r. 1922. W r. 1919, gdy biura Stowarzyszenia przeniesione zostały do Nowego Jorku, zamieszkał tam także P. i pozostał już w tym mieście do końca życia. W r. 1922 rozpoczął stałą współpracę z polskim pismem codziennym „Nowy Świat”, którego był współzałożycielem, i odtąd przez pół wieku zajmował się głównie pracą dziennikarską. W „Nowym Świecie” redagował kronikę metropolii nowojorskiej, prowadził agencję ogłoszeniową. Po zamknięciu w r. 1970 „Nowego Świata” pracował jako redaktor działu miejskiego w wydawanym od r. 1971 w Nowym Jorku „Nowym Dzienniku”. Ponadto przez wiele lat współpracował też P. z tygodnikiem „Robotnik Polski” i z wychodzącym w Buffalo „Dziennikiem dla Wszystkich” oraz uczestniczył jako komentator w polskich programach radiowych. W roli sprawozdawcy brał żywy udział w polskim życiu organizacyjnym w różnych częściach kraju i dobrze był znany wśród Polonii w całej Ameryce. Przez wiele lat był prezesem Okręgu Wschodniego Związku Dziennikarzy Polskich w Ameryce. W ostatnich kilku latach swego życia wchodził w skład rady Stowarzyszenia Dziennikarzy Polsko-Amerykańskich.
P. od wczesnej młodości był mocno zaangażowany w działalności społecznej. Sympatiami związany był z ruchem socjalistycznym. Należał do Związku Socjalistów Polskich w Ameryce. Przed i podczas pierwszej wojny światowej czynny był w Komitecie Obrony Narodowej. W r. 1923 zorganizował Komitet im. Józefa Piłsudskiego i stanął na jego czele; Komitet ofiarował pomoc finansową Piłsudskiemu, gdy ten usunął się z życia publicznego. Przez blisko dwadzieścia lat, do chwili połączenia się w r. 1960 ze Zjednoczeniem Polsko-Narodowym w Brooklynie, P. był prezesem Polsko-Amerykańskiej Robotniczej Kasy Pomocy (późniejszej Polsko-Amerykańskiej Kasy Pomocy), która m. in. wydawała „Robotnika Polskiego”. Przez wiele lat był dyrektorem Rady Polonii Amerykańskiej, organizacji powołanej do życia w czasie drugiej wojny światowej w celu niesienia pomocy Polsce. Od chwili powstania w r. 1944 Kongresu Polonii Amerykańskiej rozwijał w nim żywą działalność, pełniąc przez wiele lat obowiązki wiceprezesa Nowojorskiego Wydziału Stanowego. Od r. 1947 zasiadał przez długie lata we władzach Polskiego Komitetu Imigracyjnego jako skarbnik. Od t. r. był członkiem Komitetu Parady Pułaskiego. Działał w Związku Narodowym Polskim i w Zjednoczeniu Polsko-Narodowym w Brooklynie. Był też od r. 1920 członkiem Tow. Śpiewu «Echo» w Nowym Jorku. P. zdziałał także wiele dla rozwoju polskiego szkolnictwa dokształcającego. Od r. 1937 aż do śmierci był prezesem Rady Oświatowej Złączonych Towarzystw Polskich w Nowym Jorku, która założyła w r. 1915 do dziś istniejącą, najstarszą na wschodnim wybrzeżu, polską szkołę dokształcającą, krzewiącą polski język, kulturę i tradycję wśród wielu generacji Amerykanów polskiego pochodzenia. Zmarł 8 XI 1973 w Nowym Jorku, pochowany został na cmentarzu Św. Rajmunda w Bronxie.
P. był dwukrotnie żonaty: od r. 1917 z Marią z Witkowskich; po jej śmierci poślubił 18 VIII 1973 Franciszkę z Wesołowskich, tancerkę, długoletnią nauczycielkę i kierowniczkę Polsko-Amerykańskiego Koła Tańców Ludowych. W pierwszym małżeństwie miał syna Romana (ur. 2 VI 1918), fotografa.
Bolek, Who’s Who in Polish America; – Jędrzejewicz W., Kronika życia Józefa Piłsudskiego 1867–1935, Londyn 1977 II; Sześćdziesięciopięciolecie Polskiej Szkoły Dokształcającej Rady Oświatowej w Nowym Jorku, N. Y. 1980 (fot.); Złoty Jubileusz Polskiej Szkoły Dokształcającej Rady Oświatowej w Nowym Jorku, N. Y. 1965; – „Nowy Dziennik” 1973 nr 682 (fot.), 684, 689; „Roczn. Polonii” 1950, 1952, 1954/5, 1956–7, 1958–9; „Roczn. Polonii Zagran.” na r. 1948; – Arch. Inst. Józefa Piłsudskiego w Nowym Jorku; Arch. Związku Dziennikarzy Polsko-Amerykańskich w Nowym Jorku; – Informacje wdowy, Franciszki Popławskiej, syna Romana z Nowego Jorku, sióstr: Józefiny Badurskiej i Anny Hartshorne z Joliet, oraz red. Ignacego Morawskiego z Nowego Jorku.
Leon T. Błaszczyk