Staff Franciszek Adam Wawrzyniec (1920–1989) chemik, burmistrz dzielnicy Wandsworth w Londynie. Ur. 5 IX w Warszawie, był synem Franciszka Hieronima (zob.) i Jadwigi z domu Ossorya-Bukowskiej, bratankiem Leopolda (zob.) i Ludwika (zob.).

S. uczył się w państwowym Gimnazjum im. Stanisława Staszica w Warszawie, świadectwo dojrzałości uzyskał w maju 1938. Po wybuchu drugiej wojny światowej, we wrześniu 1939, zgłosił się do WP na ochotnika. Skierowany na wschód, po klęsce wrześniowej, starał się przejść przez zieloną granicę do Rumunii. Zdradzony przez przewodnika, został aresztowany przez NKWD i skazany na półtora roku ciężkich robót rolnych w Chersoniu. Zwolniony w r. 1941, otrzymał nakaz zamieszkania w Symferopolu na Krymie, gdzie pracował jako sanitariusz w szpitalu. Po 21 VI t.r. aresztowano go za «antysowiecką agitację», a potem ze względu na zbliżanie się wojsk niemieckich wywieziono do Irkucka. Dn. 8 IX 1941 został skazany zaocznie na dziesięć lat pozbawienia wolności i dalszych pięć utraty praw obywatelskich, oraz zesłany do łagru w Karagandzie, gdzie pracował jako ślusarz. Zwolniono go w marcu 1942 na interwencję ambasady RP, zawiadomionej przez wcześniej wypuszczonych współwięźniów Polaków. Wstąpił do WP i otrzymał przydział do Baonu Sanitarnego 10. DP w miejscowości Ługowaja. Ewakuowany do Persji w kwietniu, od sierpnia t.r. do czerwca 1944 służył w 2. Kompanii Zaopatrzenia i Transportu 2. Brygady Strzelców Karpackich w 3. Dyw. Strzelców Karpackich (DSK). Dn. 6 I 1944 ukończył pierwszy kurs specjalny dla służby propagandy w Centrum Wyszkolenia Armii z wynikiem dobrym i kwalifikacją nasłuchowca. Brał udział w bitwie o Monte Cassino (maj 1944). Od czerwca t.r. do r. 1946 pracował w Referacie Propagandy i Kultury 3. DSK w stopniu starszego strzelca. Od jesieni 1946 przez dwa lata służył w Polskim Korpusie Przysposobienia i Rozmieszczenia.

Po wojnie S. rozpoczął studia chemiczne w Polskim Kolegium Uniwersyteckim (Polish University College), ale przerwał je na skutek choroby płuc. Następnie pracował jako chemik w fabryce, kontynuując studia wieczorowe w Birkbeck College University of London. Po ukończeniu studiów otrzymał tytuł «Bachelor of Science with Honours» i rozpoczął pracę w swym zawodzie. Od r. 1966 był pracownikiem naukowym w Imperial College of Technology and Science University of London. Mieszkając od r. 1948 w londyńskiej dzielnicy Tooting, zainteresował się miejscowymi sprawami samorządowymi. W r. 1974 był bezpłatnym agentem Partii Konserwatywnej w dwóch wyborach samorządowych. Sam dwukrotnie kandydował w wyborach do rady miejskiej. Dopiero w maju 1978 został wybrany na radnego poddzielnicy Springfield w naddzielnicy Wandsworth. Pracował w wielu komisjach miejskich, m.in.: rekreacyjnej, planowania, służb technicznych, odpowiedzialności publicznej. Jednocześnie w l. 1978–81 prezesował stowarzyszeniu konserwatystów dzielnicy Tooting-Wandsworth. Po wprowadzeniu 13 XII 1981 stanu wojennego w Polsce, współorganizował w swej dzielnicy akcję pomocy dla Polaków. Od maja 1983 do maja 1984 był burmistrzem naddzielnicy Wandsworth w południowym Londynie, największej w mieście, posiadającej na swoim terytorium dwie polskie parafie. S. był pierwszym Polakiem na takim stanowisku. Jako radny, a następnie burmistrz, S. podkreślał swoją polskość, ale nie faworyzował Polaków. Troszczył się szczególnie o poprawienie bytu i zapewnienie pomocy inwalidom, osobom niepełnosprawnym oraz starszym. Jako burmistrz brał udział w dorocznych uroczystościach pod pomnikiem katyńskim na cmentarzu Gunnersbury. Za jego kadencji do łańcucha burmistrzowskiego Wandsworth dołączono jako stały element orła polskiego, ofiarowanego przez Zjednoczenie Polskie w Wielkiej Brytanii.

S. był zamiłowanym historykiem amatorem. Założył Tow. Historyczne Tootingu i został jego prezesem, w l. 1983–4 prezesował też Tow. Historycznemu Wandsworth. Napisał wiele artykułów o dzielnicach Tooting, Balham i Streatham. Ogłosił książkę pt. Tooting Rambles (London 1985). Był wiceprezesem Anglo-Polskiego Tow. Konserwatywnego i przewodniczącym Komisji Orzekającej Ogniska Polskiego w Londynie. Został obdarzony honorowym obywatelstwem (Freeman) City of London i wybrany na członka Royal Society of Chemists. Należał do Writers’ Guild of Great Britain i Livery Company of Blacksmiths. S. zmarł 11 VIII 1989 w Londynie i został pochowany na cmentarzu Wandsworth. Odznaczony był Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski V kl., Srebrnym Krzyżem Zasługi, Brązowym Krzyżem Zasługi z Mieczami, włoskim Croce Merito di Guerra, oraz innymi polskimi i angielskimi medalami.

S. żonaty był z Ireną z Gajlów (1946) i miał trzy córki, w tym Luizę, wykładowczynię biologii, oraz Irenę.

Bedford M., Now Poles can lean on Staff, „South London Press” 1983 nr z 19 IV; Bennet B., From political prisoner to Mayor, „The Borough News” 1983 nr z 22 IV; Fenlaugh K., Man for all seasons, „Balham and Tooting News” 1983 nr z 22 IV; Kossowska S., Dwóch Staffów, „Tydzień Pol.” 1989 nr 42; Racięski Z., Pierwszy polski burmistrz w Londynie, „Nowy Dzien.” 1983 nr z 12 V; Szkoła im. Stanisława Staszica w Warszawie 1906–1950, W. 1988; – „Dzien. Pol. i Dzien. Żołnierza” 1989 nr 196, 200; – IPiM Sikorskiego: Kolekcja rodziny Staffów, sygn. KOL. 238.

Andrzej Suchcitz