Plichta Ignacy Józef, pseud. Leclerc (1837–1866), polityk emigracyjny, sekretarz Biura Hotelu Lambert. Ur. 12 VIII w Paryżu, był synem Andrzeja (zob.) i Emilii z Pilchowskich. Początkowo uczył się w domu rodzinnym w Paryżu, następnie w Collège Bonaparte; po jego ukończeniu studiował w Faculté de Droit de Paris. Dn. 24 VIII 1860 obronił u prof. Durantona pracę dyplomową. Zdolny i pracowity, cieszył się protekcją Adama J. Czartoryskiego, który osobiście przygotowywał go do działalności politycznej i zamierzał umieścić w Ministère des Affaires Etrangères. Ostatecznie zatrzymał go przy sobie w charakterze sekretarza. Po śmierci ks. Adama (lipiec 1861) P. objął obowiązki stałego sekretarza Biura Hotelu Lambert i funkcję tę pełnił do śmierci. Protokołował większość posiedzeń Biura, ale rzadko zabierał głos. Przygotowywał za to sprawozdania, notatki, wyciągi dla członków i korespondentów Biura, redagował pisma urzędowe, noty i artykuły prasowe. Był członkiem różnych komisji Biura: angielskiej, rzymskiej i wschodniej – okresowo, a finansowej i korespondencyjnej – stale. Z ramienia komisji angielskiej przeprowadził w r. 1864 reorganizację agencji Hotelu Lambert w Londynie. Prowadził kasę i rachunki Biura, opracowywał budżet, szyfry i sposoby korespondencji z krajem, kontaktował się na co dzień z władzami, prasą i politykami francuskimi.

Od października 1862 P. pełnił również funkcję osobistego sekretarza Władysława Czartoryskiego. W maju 1863, wraz z innymi pracownikami Biura, wszedł do Agencji Paryskiej Rządu Narodowego (RN) i pracował w niej na etacie zastępcy sekretarza (z uposażeniem 200–250 fr. miesięcznie). Po dymisji W. Czartoryskiego z funkcji agenta RN P. przejął ciężar likwidacji spraw Agencji Paryskiej. Mimo licznych zadrażnień i pretensji ze strony różnych władz narodowych uzyskał absolutorium dla wydatków Agencji w okresie kierowania nią przez W. Czartoryskiego. W kwietniu 1865 z braku funduszów przestał być płatnym sekretarzem Biura i musiał szukać pracy zarobkowej w banku. We wrześniu 1864 przeniósł się z Paryża do Wersalu i zamieszkał u swojego szwagra Horacego Delaroche. W l. 1865–6 pracował w Biurze Hotelu Lambert tylko dorywczo.

Wychowany w kulcie dla A. J. Czartoryskiego, P. pozostał wierny ideologii Hotelu Lambert; należał do najgorliwszych obrońców testamentu politycznego starego księcia i pozycji kierowniczej W. Czartoryskiego w Hotelu Lambert. Stanowczo przeciwstawił się również próbom (w l. 1861 i 1864) likwidacji działalności politycznej obozu czy przeniesienia jej do Galicji. P. był również współzałożycielem i sekretarzem francusko-polskiego Comité de l’Union Catholique de la Bulgarie, z ramienia którego zabiegał o pieniądze i poparcie (we Francji, Polsce i Rzymie) dla unii w Bułgarii. M. in. redagował odezwy i artykuły o unii do prasy francuskiej i organu Komitetu w Konstantynopolu „Bulgarie”. Od r. 1861 był członkiem Polskiego Tow. Historyczno-Literackiego w Paryżu, a od r. 1862 Stowarzyszenia Podatkowego B. Zaleskiego. Zmarł nagle 13 II 1866 w Wersalu, pochowany został w grobowcu rodziny Delaroche na cmentarzu Montmartre w Paryżu.

Rodziny nie założył.

Nowolecki, Pamiątka dla rodzin pol.; Lewak-Więckowska, Zbiory B. Rap. Katalog; – Borejsza J. W., Emigracja polska po powstaniu styczniowym, W. 1966; Gadon L., Z życia Polaków we Francji, Paryż 1883 s. 123; Kieniewicz S., Między ugodą a rewolucją, W. 1962; tenże, Powstanie styczniowe, W. 1972; [Zaleski B.], Ignacy Plichta, „Roczn. Hist-Liter.” R. 1: 1866 s. 354–5; tenże, Towarzystwo Historyczno-Literackie w Paryżu, tamże s. XXV; Zdrada J., Zmierzch Czartoryskich, W. 1969; – Akt założenia Stowarzyszenia Podatkowego, Paryż 1862; Bratkowski J., Spis Polaków zmarłych na emigracji, II (1862–1891) litogr., k. 34 (1866); Comité de l’Union Catholique de la Bulgarie, [Paris 1861]; Czartoryski W., Pamiętnik, W. 1960; [Lewak A.], Polska działalność dyplomatyczna, W. 1937–62 I–II; Odezwa o składkę na oddanie czci pośmiertnej K. Sienkiewiczowi, Paris 1 III 1860; Plichta I., Thèse pour la licence, Paris 1860; Zaleski J. B., Korespondencja, Lw. 1902 III; Zamoyski W., Pamiętnik, P. 1930 VI; – „Dzien. Pozn.” 1866 nr 45; – B. Czart: rkp. 5682, 5684, 5686–5687, 5689, 5699, 5705–5707, 5712, 5726, 5736, 5745–5748, Ewid. rkp.: 954, 1145–1152, 1158, 1159–1166, 1624 (życiorys P-y w liście E. Plichty do B. Zaleskiego z dn. 19 X 1866), 1759, 1776; B. Kórn.: rkp. 2467, 7444; B. Narod.: rkp. 6530; B. PAN w Kr.: rkp. 2324/2 i 2326/1.

Jan Wszołek