INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY INTERNETOWY POLSKI SŁOWNIK BIOGRAFICZNY
iPSB
  wyszukiwanie zaawansowane
 
  wyszukiwanie proste
 
Biogram Postaci z tego okresu

Leon Sygietyński  

 
 
1822 - 1891-12-16
Biogram został opublikowany w XLVI tomie Polskiego Słownika Biograficznego w latach 2009-2010.
 
 
 
Spis treści:
 
 
 
 
 

Sygietyński Leon (1822–1891), właściciel ziemski, dziennikarz, tłumacz, literat.

Ur. w Lublinie, był synem Karola (1782–1826), naczelnika Wydz. Skarbowego Komisji Województwa Lubelskiego, i Anny Czyńskiej.

S. uczył się w Warszawie. Był właścicielem Stradzewa (pow. kutnowski). Wykazując od wczesnych lat zamiłowania literackie, napisał libretta do oper: Górnicy, z muzyką Jana Jakescha (W. 1843), oraz Miniatura żony czyli Rywale (wyst. 17 XII 1841 w Teatrze Rozmaitości w Warszawie z muzyką Józefa Damsego, wyd. W. 1843). W warszawskiej „Gazecie Teatralnej” publikował tłumaczenia z języka francuskiego librett operowych „Łucji z Lammermooru” Salwatora Cammarana oraz „Lukrecji Borgii” Felice Romaniego (obie do muzyki G. Donizettiego, wyd. W. 1843), sztuk „Artykuł 960” J. Ancelota i P. Dandrego (wyst. 14 I 1842 w Teatrze Rozmaitości) i „Siostra Kasperka” A. F. Vornera i F. A. Duverta (obie wyd. W. 1843), a także komedioopery „Podróż na koniec świata” M. E. Theaulona de Lambert (wyst. w listopadzie 1842 z muzyką Damsego, wyd. W. 1843). W r. 1843 należał do zespołu redakcyjnego „Gazety Teatralnej”. Tłumaczył również powieści z francuskiego i angielskiego: „Noc i poranek czyli życie ludzkie” E. Bulwera-Lyttona (W. 1844) oraz „Trzej muszkieterowie” (W. 1846 I–VII) i „Muszkieterowie we dwadzieścia lat później” (W. 1846) A. Dumasa. Od r. 1850 dzierżawił majątek Gosławice (pow. łowicki).

Z powodu udziału syna, Karola w powstaniu styczniowym władze rosyjskie skonfiskowały S-emu Gosławice. W r. 1865 zamieszkał z rodziną w Warszawie. Od r. 1872 był wydawcą i redaktorem „Tygodnika Rolniczego”, w którym publikował artykuły z zakresu rolnictwa. Jego staraniem ukazały się w l. 1873–4 dwa tomy „Rocznika Ziemiańskiego”. Kontynuował tłumaczenia powieści, m.in. „Lata trzy pobytu w stepach Ameryki” (anonimowego autora, W. 1872), oraz librett operowych: „Don Desiderio” C. Zaccagniniego z muzyką Józefa Michała Poniatowskiego (Lw. 1878) i „Afrykanka” E. Scribe’a z muzyką G. Meyerbeera (Lw. 1880). Napisał także komedię Pamiętam (1873, niewyst. i niewyd.) oraz pięcioaktowy obrazek Syn marnotrawny (wyst. przez warszawski teatrzyk «Alhambra» 15 VI 1875). W l. osiemdziesiątych współpracował z „Gazetą Warszawską” i kierował wychodzącym przy niej „Korespondentem Rolniczym”. W r. 1891 przeniósł się z żoną do Łodzi, gdzie pracował jako urzędnik w Dyrekcji Ubezpieczeń i przesyłał korespondencje do „Gazety Warszawskiej”. Zmarł 16 XII 1891 w Łodzi i tam został pochowany.

W małżeństwie z Malwiną z Krzyżanowskich, córką Feliksa Krzyżanowskiego, dzierżawcy ekonomii łomżyńskiej, i Antoniny ze Stępczyńskich, miał S. sześcioro dzieci: Karola (ok. 1845 – 1863), powstańca styczniowego, poległego 6 IX pod Żdżarami koło Rawy Maz., Antoniego (zob.), Władysława, studenta warszawskiego Inst. Muzycznego, skrzypka Opery Warszawskiej, Ireneusza (René, zm. po r. 1899), inżyniera komunikacji, budowniczego kolei w Andach peruwiańskich, naczelnika V Oddziału przy budowie kolei anatolijskiej w Turcji, odznaczonego Orderem Mecidiye Nişani (1896), po r. 1918 zatrudnionego w Warszawie w Min. Skarbu, żonatego z Marią z Golczów, 1.v. Wolibnerową, Florentynę Zofię (ok. 1850 – 1939), absolwentkę Inst. Muzycznego, wiolonczelistkę, żonę (od ok. 1880) Mieczysława Antoniego de Virion (1835–1918), zamieszkałą w Grodnie, i Bronisławę (1853–1871).

W r. 1900 ukazała się „Serenada” Jean Baptiste Weckerlina do słów Victora Hugo w tłumaczeniu S-ego (W.).

 

Bibliogr. dramatu pol., II; Bibliogr. pol. czasopism muzycz.; Enc. Muzycz., X; Słown. Muzyków Pol., II; V irion J. de, Polska gałąź rodziny de Virion herbu Leliwa, W. 2005 s. 26; – Klemm W., „Twórca krytyk strasznych”. O warszawskich losach Antoniego Sygietyńskiego, „Przegl. Human.” 1992 nr 6; – Korespondencja Antoniego Sygietyńskiego i Piotra Chmielowskiego. Dwugłos z lat 1880–1904, Oprac. E. Kiernicki, Wr. 1963; Sygietyńska H., Stary pan w czarnym, niemodnym surducie, W. 2003 (fot.); – „Gaz. Warsz.” 1891 nr 334 (nekrolog S-ego); – AP w Ł.: Akta stanu cywilnego paraf. rzymskokatol. NMP w Ł., sygn. 87 nr 106/1891.

Red.

 
 
 
Za treści publikowane na forum Wydawca serwisu nie ponosi odpowiedzialności i są one wyłącznie opiniami osób, które je zamieszczają. Wydawca udostępnia przystępny mechanizm zgłaszania nadużyć i w przypadku takiego zgłoszenia Wydawca będzie reagował niezwłocznie. Aby zgłosić post naruszający prawo lub standardy współżycia społecznego wystarczy kliknąć ikonę flagi, która znajduje się po prawej stronie każdego wpisu.

Media

 

Postaci powiązane

 

Antoni Sygietyński

1850-03-05 - 1923-06-14 krytyk literacki
 
 
 

Postaci z tego okresu

 

w biogramy.pl

 

Stanisław Wojciechowski

1869-03-15 - 1953-04-09
prezydent RP
 

Wacław Tokarz

1873-06-07 - 1937-05-03
historyk wojskowości
 

Józef Wierusz-Kowalski

1866-03-16 - 1927-11-30
fizyk
 
więcej  

Postaci z tego okresu

 

w ipsb

 

Seweryn Józef Krzemieniewski

1871-01-04 - 1945-04-24
botanik
 

Kazimierz Hącia

1877-11-19 - 1934-08-25
bankowiec
 

Franciszek Juliusz Nowotny

1872-10-08 - 1924-12-31
lekarz
 

Teodor Christoph

1839-08-04 - 1893-02-10
ksiądz rzymskokatolicki
 
więcej  
  Wyślij materiały Wyślij ankietę
 
     
Mecenas
 
Uzywamy plików cookies, aby ułatwić Ci korzystanie z naszego serwisu oraz do celów statystycznych. Jeśli nie blokujesz tych plików, to zgadzasz się na ich użycie oraz zapisanie w pamięci urządzenia. Pamiętaj, że możesz samodzielnie zarządzać cookies, zmieniając ustawienia przeglądarki.
Informację o realizacji Rozporządzenia o Ochronie Danych Osobowych (RODO) przez FINA znajdziesz tutaj.