Seidl Olga Maria (1903–1969), botanik, kierownik Katedry Farmakognozji Akademii Medycznej w Krakowie. Ur. 5 I w Morawskiej Ostrawie, była córką Wacława Seidla (zob.) i Zofii Joanny z Gorczyńskich.
Od r. 1909 S. uczęszczała do Polskiej Szkoły Ludowej im. Marii Konopnickiej przy Domu Polskim w Morawskiej Ostrawie. Następnie rozpoczęła naukę w gimnazjum w Krakowie, kontynuowała w Białej, a ukończyła w r. 1922 w Prywatnym I Gimnazjum Żeńskim im. Adama Mickiewicza w Drohobyczu. Studiowała botanikę w l. 1922–7 na Wydz. Matematyczno-Przyrodniczym Uniw. Jana Kazimierza (UJK) we Lwowie. W r. akad. 1926/27 rozpoczęła pracę w Zakładzie Systematyki i Morfologii Roślin pod kierunkiem Stanisława Kulczyńskiego, początkowo jako wolontariuszka, następnie w l. 1930–4 jako młodsza asystentka. W r. 1932 uzyskała uprawnienia nauczyciela biologii i geografii z geologią. Dyplom magisterski otrzymała w r. 1934 na podstawie pracy dotyczącej analizy pyłkowej składu florystycznego torfowisk stacji doświadczalnej Sarny w woj. poleskim; praca jej była częścią badań zespołowych przeprowadzonych przez sekcję florystyczno-torfową Biura Projektu Melioracji Polesia (opublikowanych w książce S. Kulczyńskiego „Stratygrafia torfowisk Polesia”, Brześć nad Bugiem 1930). W l. akad. 1934/35 i 1935/36 specjalizowała się jako stypendystka Funduszu Kultury Narodowej u Władysława Szafera w Instytucie Botanicznym UJ, a w r. akad. 1935/36 w macierzystym Zakładzie UJK. W Krakowie współpracowała także z Kazimierzem Piechem, kierownikiem Zakładu Anatomii i Cytologii Roślin UJ. Stopień doktora filozofii w zakresie botaniki z geologią otrzymała S. w r. 1936 na podstawie pracy napisanej pod kierunkiem S. Kulczyńskiego: Węgle i drewna z podolskich kurhanów scytyjskich („Prace Lwow. Tow. Prehistorycznego” 1936 nr 2). Pracowała od 1 VIII 1937 do 15 V 1938 w dziale botanicznym oddziału przyrodniczego Muz. Śląskiego w Katowicach jako kolekcjonerka i konserwatorka zbiorów zielnikowych oraz prowadziła prace naukowe z paleobotaniki na materiale pochodzącym z Górnego Śląska. W r. szk. 1938–39 była także nauczycielem przyrody w Miejskim Gimnazjum i Liceum Żeńskim w Katowicach.
W czasie wojny S. brała udział w konspiracji jako łączniczka Armii Krajowej pod pseud. Anna. Od jesieni 1939 współpracowała z W. Szaferem w organizowaniu wydawnictwa «Radź Sam Sobie. Biblioteczka Życia Praktycznego” przy Polskim Komitecie Opiekuńczym w Krakowie (agendzie Rady Głównej Opiekuńczej), które w l. 1940–42 opublikowało dwadzieścia kilka broszurek. Później pracowała w podobnym wydawnictwie p.n. «Biblioteczka Wiedzy Praktycznej» (od r. 1944 była jego kierownikiem), ukazującym się do r. 1947.
W r. 1945 S. podjęła pracę jako asystentka, a następnie adiunkt w Katedrze i Zakładzie Farmakognozji UJ (od r. 1950 w składzie Wydz. Farmaceutycznego Akad. Med. w Krakowie), w r. 1957 została mianowana docentem. Od r. 1964 po przejściu na emeryturę kierownika Katedry Mariana Koczwary pełniła jego obowiązki. W l. 1966–9 kierowała Katedrą i Zakładem Farmakognozji.
Do r. 1939 prace S. dotyczyły flory kopalnej Polesia, Podola i Górnego Śląska. Z zakresu paleobotaniki opublikowała osiem prac, m.in. Przedhistoryczne węgle i owocki z kopca wschodniego w Rosiejowie pow. Pińczów oraz Węgle i drewna z kilku stanowisk przedhistorycznych („Spraw. PAU” T. 40: 1935 nr 9, toż „Wiad. Archeol.” T. 14: 1936), siedem dalszych pozostało w rękopisie, z czego trzy dotyczące Górnego Śląska zaginęły wraz ze zbiorami Muz. Śląskiego w Katowicach.
Po wojnie S. skoncentrowała się na zagadnieniach botanicznych, a zwłaszcza anatomii roślin oraz na problemach botaniczno-farmakognostycznych ze szczególnym uwzględnieniem fitochemii. Zajmowała się występowaniem w roślinach stosowanych w lecznictwie ludowym związków o aktywności terapeutycznej zwłaszcza saponinowych np. Majanthemum bifolium (L) F. W. Schmidt. Opracowanie botaniczno-farmakognostyczne z uwzględnieniem badań nad saponinami („Dissertationes pharmaceuticae” T. 7: 1956) i flawonoidowych w zielach wybranych gatunków rodzaju Artemisia. Pracowała także nad surowcami azulenowymi i leukoatocyjanami. Jej wkład w uzupełnianie kolejnych wydań „Przewodnika do oznaczania roślin” (2. wyd. W. 1979) Józefa Rostafińskiego był tak duży, że od 15. wydania (W. 1953) występowała jako współautor. Opracowała również kilka życiorysów do „Słownika biologów polskich” (W. 1987). Uczestniczyła w pracach Zespołu Historii Botaniki Zakładu Historii Nauki i Techniki PAN w Warszawie. Kierowała 35 pracami magisterskimi. Wzbogaciła zbiory Muzeum Zakładu Farmakognozji Akad. Med. w Krakowie zielnikiem roślin leczniczych. Była wieloletnim opiekunem Domu Studenckiego w Krakowie przy ul. Grzegórzeckiej oraz studenckiego koła naukowego przy Katedrze; uczestniczyła w studenckich konferencjach naukowych i obozach naukowo-wychowawczych. Była członkiem Polskiego Tow. Botanicznego i długoletnim skarbnikiem zarządu jego Oddziału Krakowskiego oraz Polskiego Tow. Przyrodników im. M. Kopernika, w którym również pełniła funkcję skarbnika Oddziału Katowickiego w l. 1937–9. Należała do Polskiego Związku Narciarskiego Śląskiego, do Polskiego Tow. Tatrzańskiego, później Polskiego Tow. Turystyczno-Krajoznawczego. S. zmarła 18 X 1969 w Krakowie i pochowana została na cmentarzu Rakowickim. Była odznaczona Złotym Krzyżem Zasługi (1959) i Odznaką Honorową Zrzeszenia Studentów Polskich (1966).
Z krótkotrwałego małżeństwa z inżynierem Aleksandrem Kahlem, S. dzieci nie miała.
Słown. biologów; Białoń J., Grochowski J., Profesorowie i docenci Akademii Medycznej w Krakowie. 1950–1970, Kr. 1970; Katalog wydawnictw Polskiej Akademii Umiejętności 1873–1947, Kr. 1948 I–II; Król W., Przewodnik. Katedry i Zakłady Akademii Medycznej w Krakowie, Kr. 1964 s. 62, 78; Skład Uniwersytetu Jana Kazimierza we Lwowie w l. akad. 1930/31 i 1931/32, Lw. 1931; Wachholz i in., Skład osobowy Wydz. Lek. i Farmac. UJ, Akad. Med.; – Grochowski J., Białoń J., Kronika Akademii Medycznej w Krakowie. 1950–1970. Kr. 1972; Rembieliński R., Kuźnicka B., Historia farmacji, W. 1987; Turowska I., Doc. dr Olga Seidl, „Farmacja Pol.” T. 26: 1970 nr 3 s. 264–5 (fot.); – Miejskie Gimnazjum i Liceum Żeńskie w Katowicach. Sprawozdanie. Rok szkolny 1938/39, Kat. 1939 s. 98; – „Dzien. Pol.” 1969 nr 249, 252 (nekrologi); – Arch. Akad. Med. w Kr.: Teczka personalna; – Relacja pisemna z r. 1993 Jerzego Ruszowskiego z Kat. w posiadaniu autora i informacje z r. 1992: Janiny Międzybrodzkiej z Kr. i Heleny Wiegner z W. (która udostępniła materiały z arch. domowego S.) i Katedry Farmakognozji Akad. Med. w Kr.
Krzysztof Brożek