Machcewicz Stanisław (1876–1938), pułkownik W. P. Ur. 9 X w Wilnie, był synem Władysława i Marii z Onichimowskich. Wychowanek korpusu kadetów i Aleksandrowskiej Szkoły Wojennej w Moskwie, jako oficer zawodowy (od 1879) brał udział w wojnie rosyjsko-japońskiej, a następnie w pierwszej wojnie światowej, w czasie której dowodził batalionem i pułkiem piechoty na froncie – ostatnio w stopniu pułkownika. Od 8 VIII 1917 w II Korpusie Polskim, był dowódcą 14 p. Strzelców Polskich, a potem, po połączeniu się II Korpusu z II Brygadą Legionów, stanął z nominacji gen. J. Hallera na czele 5 Dywizji Strzelców Polskich II Korpusu. Po bitwie kaniowskiej zbiegł z niewoli niemieckiej do Kijowa, gdzie przystąpił do organizowania rozbitków II Korpusu, po czym udał się na Murmań. Tam w czerwcu 1918 objął dowództwo wszystkich oddziałów polskich w północnej Rosji. Następnie został przeniesiony do Armii Polskiej we Francji na stanowisko wyższego oficera do zleceń. W r. 1919 powrócił z armią gen. Hallera do Polski jako dowódca 1 p. Strzelców Polskich, późniejszego 43 p. Strzelców Kresowych. Pułkiem tym dowodził na froncie wołyńskim w r. 1919, m. in. przy zdobywaniu Równego, potem był dowódcą 35 brygady piechoty na tymże froncie. W tym okresie zajmował też stanowisko przewodniczącego komisji weryfikacyjnej Min. Spraw Wojskowych (MSWojsk.) dla byłych oficerów II Korpusu Polskiego. Przeszedł w stan spoczynku w kwietniu 1923 ze stanowiska komendanta Powiatowej Komendy Uzupełnień w Pułtusku. Po przejściu na emeryturę zamieszkał w rodzinnym Wilnie, gdzie zmarł 31 V 1938. Był odznaczony Orderem Virtuti Militari kl. V, Krzyżem Walecznych (trzykrotnie), Krzyżem Niepodległości i Medalem Interalliée.
Był żonaty z Bogdana Heleną Bobrowską, z którą miał synów: Bolesława (ur. 1920) i Stanisława (ur. 1931).
Enc. Wojsk., V 274; Dziennik Personalny MSWojsk., 1923 nr 2; Rocznik oficerski, W. 1923, 1924; Tajny Dziennik Personalny Rezerwy, 1939 nr 2 s. 112; – Wrzosek M., Polskie korpusy wojskowe w Rosji w l. 1917–1918, W. 1969 s. 154, 312, 336; – Haller J., Pamiętniki, Londyn 1964 s. 150; – „Słowo” 1938 nr z 15 VI (nekrolog); – Centr. Arch. Wojsk.: Akta personalne t. 7509.
Bolesław Woszczyński