Ryżko Stanisław (1910–1984), ksiądz, proboszcz parafii w Horodyszczu i Łahiszynie koło Pińska, więzień obozów sowieckich. Ur. 4 XII w Brzózem (Brzuzem) w pow. mińskim (wtedy urzędowo pow. nowomiński), był najstarszym z ośmiorga dzieci Władysława, właściciela 4-hektarowego gospodarstwa rolnego, i Anny z Czerwińskich.
R. uczył się w l. 1920–8 w Gimnazjum im. R. Traugutta w Brześciu nad Bugiem, a następnie w Seminarium Duchownym w Pińsku, gdzie 31 III 1934 otrzymał święcenia kapłańskie. W l. 1934–8 był R. wikariuszem w parafii w Nowogródku, gdzie prowadził pracę katechetyczną. W r. 1938 przez kilka miesięcy był prefektem w szkołach w Pińsku. W t. r. został proboszczem parafii Horodyszcze, a w r. n. kapelanem sióstr urszulanek w Mołodowie. Po wkroczeniu Armii Czerwonej na wschodnie tereny we wrześniu 1939 wyjechał R. wraz z urszulankami do centralnej Polski, docierając do Kielc i Częstochowy. Zdecydował się jednak powrócić na Polesie, dokąd dostał się przez zieloną granicę w początkach grudnia 1939. Był od tego czasu do listopada 1945 proboszczem parafii Horodyszcze, a następnie do kwietnia 1949 proboszczem parafii w Pińsku. Spotykały go ustawiczne szykany i był często przesłuchiwany przez sowieckie organa bezpieczeństwa. Wbrew zakazom wyjeżdżał do miejscowości położonych w rejonie Pińska, niosąc posługę religijną. Aresztowany 28 IV 1949 i osadzony w więzieniu w Pińsku, otrzymał w sierpniu t. r. wyrok skazujący na 25 lat pobytu w obozie za szerzenie antyradzieckiej propagandy. Do 23 VIII 1956 przebywał kolejno w obozie pracy w Ekibastuz-Ugol w obwodzie pawłodarskim, w obozie karnym w Czurubaj-Nura w obwodzie karagandzkim oraz w obozie w Omsku. W czasie pobytu w dwu ostatnich obozach odprawiał potajemnie dla współwięźniów msze święte. Po powrocie z zesłania był R. aż do śmierci proboszczem parafii Łahiszyn koło Pińska. Zmarł tamże 1 XII 1984 i pochowany został na miejscowym cmentarzu.
R. pozostawił wspomnienia; część ogłoszono pośmiertnie w II obiegu wydawniczym: Wspomnienia z Seminarium Duchownego (W. 1989) i Wspomnienia wojenne i obozowe (W. 1985) (fragment Pińsk 1945–1949 ukazał się w „Przeglądzie Katolickim” 1989 nr 18); niepublikowane pozostały wspomnienia z okresu wikariatu w Nowogródku i kronika parafii w Łahiszynie z l. 1956–84.
Fot. w Mater. Red. PSB; – „Przegl. Katol.” 1989 nr 18 (A. Hlebowicz); „Tyg. Powsz.” 1985 nr 4 s. 2; „Życie Warszawy” 1984 nr 296 s. 12; – Materiały (m. in. obszerna korespondencja R-i) w posiadaniu brata, Jana Ryżki z W., i jego informacje.
Stanisław Konarski