Paczkowski Tadeusz (1897–1973), uczestnik powstania wielkopolskiego, dziennikarz i działacz sportowy. Ur. 4 IV w Berlinie, był synem Józefa, rymarza, i Marii z Boryszków. Ojciec był związany z ruchem socjaldemokratycznym i z działalnością Polonii berlińskiej. Krótko przed wybuchem rewolucji w r. 1905 rodzina przeniosła się do Warszawy, gdzie ojciec nadal działał w ruchu lewicowym. Chcąc uniknąć prześladowań, P. wyjechał do Gdańska, a w r. 1907 do Poznania, gdzie osiadł na stałe. W Poznaniu ukończył gimnazjum. W latach szkolnych był członkiem drużyny skautowej im. Mieczysława I oraz konspiracyjnego Tow. im. Tomasza Zana (1912–14). Przyczynił się do powstania w r. 1915 Klubu Sportowego «Unia», w oparciu o który powstała tajna organizacja niepodległościowa o tej samej nazwie. P. był sekretarzem «Unii» (jego brat Adam – skarbnikiem). Kiedy w dn. 27 XII 1918 wybuchło powstanie wielkopolskie, P. jako członek «Unii» uczestniczył w wielu bojowych akcjach powstańczych. Był podporucznikiem WP. Po zakończeniu działań wojennych wziął żywy udział w organizacji życia sportowego na terenie Poznania i Wielkopolski. Z inicjatywy P-ego i jego brata Sobiesława powstał w Poznaniu w r. 1926 Polski Związek Hokeja na trawie. P. był także jednym z założycieli Polskiego Związku Pływackiego (PZP) (1922) i Polskiego Związku Bokserskiego (1923). W l. 1922–8 był członkiem zarządu PZP i przez jedną kadencję przewodniczącym Komisji Rewizyjnej. Ponadto był współzałożycielem i członkiem zarządów Poznańskiego Okręgowego Związku Lekkiej Atletyki i Poznańskiego Okręgowego Związku Piłki Nożnej. Sam uprawiał lekką atletykę i grę w hokeja na trawie w klubie sportowym «Lechia» w Poznaniu. W r. 1929 reprezentował barwy narodowe w meczu hokeja na trawie z Węgrami. Od r. 1921 rozwinął ożywioną działalność jako dziennikarz sportowy. Współpracował z katowickim dziennikiem pt. „Siedem Groszy”, z poznańskim „Nowym Kurierem” oraz pracował w Poznańskim Oddziale Polskiej Agencji Telegraficznej.
W czasie okupacji niemieckiej P., wysiedlony wraz z rodziną, przebywał w Krakowie. Brał udział w tajnym nauczaniu. Po powrocie w maju 1945 do Poznania pracował w Polskim Związku Zachodnim. Po roku rozpoczął pracę w dziale sportowym „Głosu Wielkopolskiego”, gdzie pozostał do końca życia. Ponadto w l. 1945–7 był stałym korespondentem „Kuriera Sportowego” w Bydgoszczy, zaś w l. 1945–8 także stałym korespondentem katowickiego „Sportu”. Nadal był czynny jako działacz sportowy i propagator hokeja na trawie, pływania, boksu i sportów motorowych. Należał też do organizatorów Rajdu po Ziemiach Odzyskanych (1946). W r. 1946 obrano P-ego prezesem Poznańskiego Klubu Dziennikarzy Sportowych. Zmarł w Poznaniu 12 XI 1973, pochowany został na cmentarzu Janikowskim w Poznaniu. Odznaczony był m. in. Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski, Wielkopolskim Krzyżem Powstańczym, Krzyżem Niepodległości, Krzyżem Walecznych.
Olachowski E., Tadeusz Paczkowski, „Kron. Miasta Poznania”, (P.) 1975 nr 1 s. 167–8 (fot.); Tuszyński B., Sprintem przez prasę sportową, W. 1975; Wąchalski L., Sport poznański w 1946, P. 1946 s. 4, 43 (wspólne fot.); – Polski Związek Pływacki, Komunikat nr 1, P. 1948 s. 1; – „Express Wieczorny” 1973 nr 269; „Gaz. Pozn.” 1973 nr 280 s. 2 (fot.); „Głos Wpol.” 1973 nr 269 s. 2 (fot.); „Ilustr. Kur. Pol.” 1973 nr 274; „Przegl. Sportowy” 1973 nr 208 s. 2; „Sport” 1973 nr 211 s. 2; „Tryb. Ludu” 1973 nr 316; „Tyg. Powsz.” 1974 nr 4; „Życie Warsz.” 1973 nr 271 s. 6.
Kazimierz Toporowicz