Nitecki Wojciech Teodor (1902–1930), dziennikarz, krytyk literacki, działacz społeczny i polityczny. Ur. 24 IV w Zduńskiej Woli, był synem organisty Bronisława i Wandy z Łazerowiczów. Uczył się w Szkole Handlowej w Zgierzu i w gimnazjum filologicznym we Włocławku. Już w okresie nauki we Włocławku pełnił funkcję drużynowego w Polskiej Organizacji Wojskowej. Podczas pierwszej wojny światowej walczył w Legionach Polskich. Pod koniec 1918 r. przyjechał do Poznania, gdzie brał udział w powstaniu wielkopolskim. Po zakończeniu powstania wstąpił do WP, uczestniczył w wojnie polsko-radzieckiej 1920 r. Świadectwo dojrzałości uzyskał dopiero w czerwcu 1925 w Gimnazjum dla byłych Wojskowych im. Księcia Józefa Poniatowskiego w Warszawie. W t. r. podjął studia na Wydziale Humanistycznym Uniw. Warsz., które musiał przerwać ze względu na trudną sytuację materialną. Przeniósł się na podobny wydział (sekcja filologiczna) Uniw. Pozn., gdzie mógł korzystać z pomocy materialnej rodziny osiadłej w pobliskich Pobiedziskach.
W okresie pobytu w Poznaniu N. był aktywnym działaczem powstałego w r. 1927 (z połączenia Organizacji Młodzieży Narodowej i kilku mniejszych organizacji akademickich) Związku Polskiej Młodzieży Demokratycznej (ZPMD). Z ramienia tej organizacji wygłaszał referaty i pisał artykuły ideologiczne. Pracował także w Związku Obrony Kresów Zachodnich. Należał do wybijających się dziennikarzy. Był współredaktorem „Życia Uniwersyteckiego”, organu ZPMD, oraz współzałożycielem i redaktorem „Życia Literackiego” wraz z Janem Emilem Skiwskim, Witoldem Noskowskim i Stefanem Papée. Przez pewien czas był wojewódzkim referentem prasowym. Jednocześnie zajmował się studiami nad teorią sztuki i estetyką. Interesowały go zwłaszcza poglądy Stanisława Ignacego Witkiewicza. Na ten temat wypowiadał się na łamach „Życia Literackiego”. N. próbował swych sił również jako aktor. W r. 1918 rozpoczął w Warszawie pracę w amatorskich kołach dramatyczno-scenicznych. W r. 1925 wyjechał do Grodna, gdzie zaangażowany został do Teatru Miejskiego, a następnie pracował w teatrze objazdowym. W okresie pobytu w Poznaniu studiował w Szkole Dramatycznej i występował w drobnych rolach na scenie Teatru Polskiego i Nowego w Poznaniu. Wnet jednak zrezygnował z działalności aktorskiej. Poświęcał się głównie pracy przy organizowaniu sekcji teatralnych Polskiej Akademickiej Młodzieży Ludowej i Związku Strzeleckiego. W r. 1929 wyjechał N. do Dyneburga, gdzie powierzono mu stanowisko redaktora naczelnego „Dzwonu”, organu Polonii na Łotwie. Poza pracą redakcyjną interesował się życiem miejscowej Polonii, szczególnie młodzieży. Jednakże rozwijająca się od dzieciństwa choroba płuc wkrótce oderwała go od pracy. Leczył się w szpitalach w Wilnie i Poznaniu. Zmarł 5 IV 1930 w Poznaniu. Nie był żonaty.
Hańcza W., Student i aktor, w: Poznańskie wspominki z l. 1918–1939, P. 1973 s. 464–5; – „Brzask” 1930 nr 2–3 s. 104–6 (fot.); „Dzien. Pozn.” 1930 nr 84 s. 4; „Życie Uniwersyteckie” 1930 nr 6 (V–VI); – Arch. Państw w P.: Kartoteka ewidencji ludności; Arch. Uniw. Pozn.: sygn. 103 b/2140 (Akta osobowe).
Zygmunt Kaczmarek