Staszewski Wojciech Wincenty, pseud.: Marek Staski, WOS, WS, Stasz. (1930–1996), dziennikarz.
Ur. 8 VIII w Gnieźnie; był synem Janusza (zob.) i Magdaleny z Przanowskich.
Do wybuchu drugiej wojny światowej uczęszczał S. do szkoły powszechnej im. Adama Mickiewicza w Poznaniu. Po wkroczeniu Niemców we wrześniu 1939 do miasta mieszkanie rodziny zostało zajęte przez Gestapo i S. wraz z matką wyjechał do dziadków w Warszawie, gdzie uczył się w szkole powszechnej; po jej ukończeniu kontynuował naukę na tajnych kompletach. Na początku r. 1943, z powodu zagrożenia aresztowaniem matki S-ego, rodzina przeniosła się do Choszczówki pod Warszawą. Dn. 1 V t.r. został S. przyjęty do Szarych Szeregów (1. Drużyna im. ks. Józefa Poniatowskiego VII Obwodu AK, Warszawa Praga-Północ). Pod pseud. Żbik brał udział w akcjach małego sabotażu i kolportażu prasy konspiracyjnej. Od 1 IX 1943 do 30 VI 1944 pracował (dla otrzymania świadectwa zatrudnienia) w Księgarni Naukowej w Warszawie przy ul. Senatorskiej jako praktykant. Pod koniec września 1944 wysiedlony z matką z Choszczówki, został wraz z nią osadzony w obozie w okolicy Łomianek; oboje zbiegli stamtąd do Milanówka, gdzie S. pracował jako roznosiciel gazet. Na przełomie lutego i marca 1945 wrócił z matką do Poznania i podjął naukę w Gimnazjum i Liceum św. Marii Magdaleny; po likwidacji tej szkoły uczył się w Gimnazjum i Liceum im. Karola Marcinkowskiego, gdzie wstąpił do 14. Poznańskiej Drużyny Harcerzy. Maturę zdał w liceum w Wolsztynie w r. 1949 i w r.n. rozpoczął studia historii sztuki na Uniw. Pozn., które wkrótce przerwał. Już w latach szkolnych pisywał felietony do „Głosu Wielkopolskiego”, gdzie w r. 1950 został aplikantem dziennikarstwa, a w r. 1952 dziennikarzem. W tym okresie był także wizytatorem akcji letniej w Kuratorium Okręgu Szkolnego Poznańskiego i służył w Powszechnej Organizacji «Służba Polsce». Od r. 1951 należał do PZPR, t.r. został także członkiem Stow. Dziennikarzy Polskich. W l. pięćdziesiątych wielokrotnie leczył się w szpitalach i sanatoriach przeciwgruźliczych na Dolnym Śląsku, nie przerwał jednak działalności publicystycznej. Zajmował się głównie problematyką regionalną. Był korespondentem z Dolnego Śląska w redakcji „Przeglądu Zachodniego”, zamieszczał artykuły w „Tygodniku Zachodnim”, „Odrze” i „Szpilkach”. Z Henrykiem Zymon-Dębickim i Janem Szurmanem opublikował pracę pt. Na ziemi dzierżoniowskiej (Wr. 1962). Dla poprawy warunków leczenia został oddelegowany do redakcji oddziału „Gazety Robotniczej” w Jeleniej Górze, gdzie pracował do r. 1963. Od t.r. studiował na Wydz. Filozoficzno-Historycznym UAM. W r. 1964 zamieszkał w Gnieźnie, gdzie t.r. został sekretarzem redakcji nowo powstałego tygodnika regionalnego „Przemiany Ziemi Gnieźnieńskiej”, a w r. 1968 kierownikiem redakcji oddziału „Gazety Poznańskiej”. T.r. uzyskał na UAM magisterium z historii, został też członkiem Gnieźnieńskiego Tow. Kultury; w l. 1970–2 był jego prezesem.
W l. 1975–80 pełnił S. funkcję zastępcy sekretarza redakcji „Głosu Wielkopolskiego”. W r. 1980 został redaktorem naczelnym „Przemian Ziemi Gnieźnieńskiej”; zamieszczał w nich przede wszystkim artykuły historyczne i polityczne, czyniąc z tego tygodnika ważne pismo regionalne. W r. 1982, w trakcie stanu wojennego, został członkiem Stow. Dziennikarzy PRL (w r. 1989 organizację przekształcono w Stow. Dziennikarzy RP; S. był jej członkiem do śmierci). W r. 1990 zrezygnował z pracy w „Przemianach Ziemi Gnieźnieńskiej” i przeszedł na emeryturę. Od r. 1991 sprawował funkcję zastępcy redaktora naczelnego „Gazety Gnieźnieńskiej”, a od r. 1994 do śmierci był sekretarzem redakcji dwutygodnika „Konie i Rumaki”. Publikował także w Turystycznej Agencji Prasowej, „Sztandarze Młodych”, „Pokoleniu” oraz „Musze”. Był członkiem Okręgowej Komisji Badania Zbrodni Hitlerowskich i Światowego Związku Żołnierzy AK. Zmarł 18 VII 1996 w Poznaniu, został pochowany na cmentarzu Górczyńskim. Był odznaczony m.in. Złotym Krzyżem Zasługi (1973) i Krzyżem Kawalerskim Orderu Odrodzenia Polski (1983).
W małżeństwie zawartym 20 VII 1974 z Cyrylą Frankowską (ur. 1951) miał S. syna Jakuba (ur. 1976).
Bibliografia regionalna Wielkopolski za r. 1982, W.–P. 1991; Bibliografia turystyki polskiej za l. 1945–1960, Wr. 1969; toż za l. 1961–5, Wr. 1970; toż za l. 1966–70, Wr. 1975 cz. 1; toż za l. 1971–2, W. 1973; – Ciborska, Leksykon dziennikarstwa, s. 517 (fot., bibliogr.); – Słown. pol. tow. nauk., III; Słown. pseudonimów, V; – Grabowski W., Polska tajna administracja cywilna 1940–1945, W. 2003 (dot. matki S-ego); – Wspomnienie pośmiertne: „Konie i Rumaki” 1996 nr 15 (fot.); – USC w P.: Akt zgonu S-ego, nr 4139/1996; – Informacje żony S-ego, Cyryli i syna, Jakuba z P.
Marek Rezler