Po śmierci dziadka objął rozległe dobra ziemskie na Wołyniu, w skład których wchodziły głównie wielkie lasy i folwarki. Dokończył w nich uwłaszczenia chłopów, udoskonalił uprawę roli, meliorował pola i zakładał stawy rybne. Na szeroką skalę rozwinął uprawę buraków cukrowych, zbóż i roślin okopowych, co umożliwiło rozwój przemysłu cukrowniczego i gorzelnianego. Jego staraniem budowano  cukrownie, fabryki sukna, browary, olejarnie, młyny. Dbał przy tym o warunki pracy i bytu robotników . Zorganizował im opiekę lekarską i fundusz emerytalny. Budował szkoły. Jako gospodarz znany był zwłaszcza z hodowli koni i wołów. Jego ogiery-reproduktory były kupowane do najznakomitszych stadnin Węgier, Austrii, Rosji, Niemiec, Anglii. Najważniejszym jego przedsięwzięciem  była budowa  linii kolei prowadzącej z Korostenia do Kamieńca Podolskiego, która połączyła Polesie i Wołyń z zachodnim Podolem.  Rozbudował też swoją  rezydencję w Antoninach, na którą składał się obszerny pałac, park, cieplarnia, oranżeria, palmiarnia i zwierzyniec. Szczególnie słynny był tamtejszy ogród botaniczny, który utrzymywał kontakty z wieloma ogrodami Rosji i Europy.  Jeden z częstych gości w jego rezydencji wspominał, że  hrabiostwo „dom prowadzili na stopie wielkopańskiej, w otoczeniu licznej służby i kozaków nadwornych, w ciągłych stosunkach z wielkimi książętami i korpusem dyplomatycznym”.  Więcej informacji, ciekawostek i materiałów na temat Józefa Mikołaja Potockiego szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.