Jego drugi rząd, tak jak i pierwszy, musiał stawić czoła ogromnym wyzwaniom: pogarszającej się sytuacji gospodarczej, hiperinflacji, spadkowi płac realnych, strajkom. W maju 1923 roku stanął ponownie na czele rządu, który tworzyła tym razem centroprawicowa koalicja, nazywana przez oponentów Chjeno-Piastem.  W swoim expose zapowiadał wprowadzenie podatku progresywnego, parcelację ziemi, reformę walutową, ustawy o inspekcji pracy i ubezpieczeniach od bezrobocia. Jego gabinet szybko jednak pokłócił się z Józefem Piłsudskim, który był wówczas przewodniczącym Ścisłej Rady Wojennej. Rząd przekazał Sejmowi projekt ustawy o organizacji najwyższych władz wojskowych bez konsultacji z Marszałkiem. Zakończyło się to rezygnacją Piłsudskiego z przewodniczenia Radzie i jego wycofaniem z życia politycznego. Zachęciło to lewicę do ataków na rząd. Narastające problemy doprowadziły do proklamowania strajku generalnego przez PPS. W Krakowie doszło do walk ulicznych robotników z policją i wojskiem, w których zginęło 18 cywilów,  3 oficerów i 11 szeregowców. Do starć doszło też w Tarnowie i Borysławiu. Ostatecznie rządowi udało się opanować sytuację, ale popularne stało się wtedy hasło: "Za rządów Witosa Polska głodna i bosa". Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących charyzmatycznego przywódcy ludowców znajdziesz na dalszych stronach naszego serwisu.