Najbliższym jego przyjacielem w Wilnie stał się Ludwik Spitznagel. Obaj byli synami profesorów uniwersytetu, mieszkali po sąsiedzku i uznawano ich za geniuszy. Sami przekonani byli o swej wyjątkowości i powołaniu do szczególnej misji. Obaj też odznaczali się niezwykłą wyobraźnią, skłonnością do wybujałych marzeń i pisali wiersze. Jego przyjaciel był wybitnie uzdolnionym, miał fenomenalną pamięć i już jako dziecko znał wiele języków. Studia na uniwersytecie wileńskim rozpoczął mając 15 lat. Już w tym wieku potrafił czytać w oryginale „Odyseję”, „Eneidę”, „Jerozolimę wyzwoloną”, „Raj utracony”, „Messjadę”, „Henrjadę”, czy poematy Byrona, a własne swe wiersze drukował w wileńskiej prasie. Po trzech latach studiów w Wilnie, Ludwik przeniósł się do Instytutu Orientalnego w Petersburgu, gdzie gruntownie poznał m.in. arabski, turecki i perski.  Ogółem znał ponoć szesnaście języków, w tym: hebrajski, aramejski i chaldejski.  Miał zamiar udać się do Egiptu i zostać tłumaczem w  konsulacie w Aleksandrii.  Po drodze zawitał jednak na Litwę, gdzie odwiedził swych starych znajomych Rdułtowskich w Snowiu. Tam z niejasnych powodów strzelił sobie prosto w serce.  Miał wtedy 20 lat.  

Niespodziewana śmierć bliskiej osoby po raz kilejny wstrząsnęła młodym poetą, który do końca życia zachował jak najlepsze wspomnienie o przyjacielu.  Zastanawiał się nawet nad opisaniem jego życia, określając go w swym „Pamiętniku” jako „kwiat piękny, który nie dał owocu”. Przyczyną desperackiego kroku mogła być nieszczęśliwa miłość, albo załamanie psychiczne, ale pojawiało się też wiele innych spekulacji. Samobójca zabrał prawdę do grobu, ale nie pozwolił o sobie nigdy zapmnieć swemu przyjacielowi. Po stracie ojca i ojczyma, okrutna śmierć po raz trzeci wtargnęła w życie młodego poety, a jej widmo towarzyszyło mu stale, bo z uwagi na słabe zdrowie i odziedziczoną skłonność do gruźlicy obawiano się, że i on długo nie pożyje.  To zagrożenie rozpalało zapewne w nim gorączkę tworzenia. Sam zmarł w wieku ledwo 40 lat, ale pozostawił dzieła, które zachwycają wciąż kolejne pokolenia. Więcej informacji, ciekawostek i materiałów o życiu i twórczości Juliusza Słowackiego szukaj w jego biogramie i na innych stronach naszego serwisu.