Po ukończeniu gimnazjum wileńskiego rozpoczął studia medyczne na uniwersytecie w Charkowie. Po zakończeniu roku akademickiego zamierzał przenieść się na uniwersytet w Dorpacie, ale nie załatwił na czas formalności i pozostał w Wilnie. Znalazł się tu w kółku konspiracyjnym, które weszło w kontakt z frakcją „Narodnej Woli” w Petersburgu, nie wiedząc, że przygotowuje ona zamach na cara. W marcu 1887 r. przypadkowa wpadka pociągnęły za sobą falę dalszych aresztowań. Objęły one także konspirację wileńską, której członkowie, nieświadomi zresztą celów grupy z Petersburga, udzielili jej pomocy. Został aresztowany i przewieziony do twierdzy w Petersburgu. W trybie administracyjnym skazano go na pięć lat zesłania. Wraz z partią zesłańców wyruszył w maju na Syberię, by w październiku dotrzeć do Irkucka. W tamtejszym więzieniu doszło do buntu, w którym nie brał udziału, ale mimo to został brutalnie pobity przez strażników i stracił przednie zęby. Za rzekomy udział w buncie skazano go na dodatkowe sześć miesięcy więzienia. Karę tę odbył w Kireńsku. Resztę zesłania przeżył w buriackiej wsi Tunka, 200 km od Irkucka. Bardzo ciężko znosił katorgę, na której znalazł się raczej przypadkowo, niż w konsekwencji świadomie dokonanego wyboru. Wcześniej nie był rewolucjonistą, ale zesłanie umocniło w nim poczucie krzywdy narodowej i spotęgowało nienawiść do zaborców.
Więcej informacji, ciekawostek i materiałów dotyczących życia i działalności Józefa Klemensa Piłsudskiego szukaj w jego biogramie i na dalszych stronach naszego serwisu.